கவிதை

கில்லி மாதிரி நல்ல ஒல்லி அவள் துள்ளல் நடை. துவளும் ஒற்றை ஜடை இடை தினம் ஒரு ரோஜா சூடி கலகலச் சிரிப்புடன் கலக்கலாகவே ஒரு நடை நடப்பாள் நடையின் அதிர்வில் ரோஜா இதழ்கள் உதிரும் அவளறியாமல் இதழ்களை பொறுக்கி புத்தகங்களில் பதியம் வைப்பேன்.. சில இதழ்களை தின்று சுகித்த தினங்களும் உண்டு நல்ல நிறம் அவள் அரிசிப் பல்லும், கூர் நாசியும், குருவி இதழ்களுமாக தெருவின் புதிய வசீகரம்...

திரையினில் ஆடும் நடிகனின் காலில் தீபங்கள் காட்டுகிறாய்! - ஒரு திருவிழாப் போலக் கூடிக்-கொண் டாடித் தெய்வமாய்ப் போற்றுகிறாய்! மரவடி வான மாபெரும் உருவில் பாலினை ஊற்றுகிறாய்! - அட! மடையனே! ஏன்-நீ பெற்றவர் தம்மைச் சோறின்றி வாட்டுகிறாய்! புதுப்படம் வந்தால் முதன்முதல் நாளே புயலெனப் பாய்கின்றாய்! - உள்ள பொறுப்பினை மறந்து, பிழைப்பினைத் துறந்து வெயிலினில் காய்கின்றாய்! மதிப்பிட முடியாப் பொழுதினைக் கொன்று மகிழ்ச்சியைத் தேடுகின்றாய்! - பெரும்...

மகள்கள் தினமாம் இன்று.... மகளென்னும் தேவதையே..... வாசித்தேன் ஆசை தீர.... இரசித்தேன் அளவில்லாமல்.... சுவாசித்தேன் உனையே மூச்சாக ஏந்தினேன் உன்னை உயிராக.... கண்டேன் அழகிய உலகம் உன்னில்... மகிழ்ந்தேன் உன் தாயாக.... வாழ்வை வசந்தமாக்கிய அழகு தேவதையே....உன் அன்பு அத்தனையும் தருவாயா எல்லையில்லாமல்.... வாழ்வேன் தொல்லையில்லாமல்...!!! கோமதி, காட்பாடி...

இது பாரபட்ச தேசம் அரசால் வந்த நாசம். புண்ணிய பூமி, வெளி வேசம் திருட்டுத்தனத்தில் ஆவேசம். தூய்மை இந்தியா, குப்பைகள் அள்ள குப்பைகளாய் குழந்தைகள் மனதால்துள்ள, பணிவிடை பெற்று இறுமாப்பில் அனுபவிக்கும் செல்வந்தன் நகைத்து எள்ள. உலையில் சோற்பார்த்து தலையில் எண்ணை பார்த்து இடையில் உடைபார்த்து இவைமட்டல்ல, கொடுமைகள் பல பார்த்து விடியலில்லா முகம் பார்த்து. மதமில்லை இனமில்லை தாயில்லை தந்தையில்லை ஓய்வெடுக்க இடவுமில்லை சீரில்லை சிறப்பில்லை பகுத்தாய கல்வியுமில்லை....

புள்ளினங்களின் இசையோடு புலரும் அதிகாலையின் அழகில், பூத்துக்குலுங்கும் மலர்களின் புன்னகையில், துள்ளித்திரியும் மான்களின் துறுதுறுப்பில், தோகை விரித்தாடும் வண்ணமயிலின் நடனத்தில், குயிலின் இனிய கானத்தில், ஆர்ப்பரிக்கும் அருவியின் கம்பீரத்தில், சலசலக்கும் ஓடையில் துள்ளிகுதிக்கும் மீன்களின் எழிலில், வெண்பனி இரவின் முழுமதி அழகில், மயக்கும் வேய்ங்குழலோசையில், கள்ளமில்லா பிள்ளைச்சிரிப்பழகில் நின் முகவடிவே கண்டேனடா...... என் மாயக்கண்ணா.......!!! கோமதி, காட்பாடி...

ஒன்றை மறைக்க வேறொரு சொல்லைத் தேடுகிறேன் எதிரில் இருப்பது நீயெனத் தெரிந்தபோதும் அன்று உனக்குப் பிடித்ததை வாங்கித்தர முடியவில்லை இன்று குவித்த பொருட்களில் எதையுமே எனக்குப் பிடிக்கவில்லை உனக்கான விடியலில் செவ்வானம் வெட்கப்படுகிறது எனக்கு மட்டுமே தெரியும் நேற்றைய நிகழ்வுகள் வாழ்வின் தொடக்கம்தான் முடிவென அறிவுறுத்துகின்றன உனது புள்ளிவைத்த மாக் கோலங்கள் கண்களோடு பேசிய காலங்கள் மறைந்து போனாலும் நெஞ்சில் உருவாகின்றன நட்பின் சுவடுகள் கா.ந.கல்யாணசுந்தரம்...

பாரதி... நீ... இந்த தேசத்தின் நெருப்புப்பொறி... ஒரு நூற்றாண்டு முடிந்த பின்னரும் இன்னும் கனன்று கொண்டேதான் இருக்கிறாய்... உன்னைத்தொட்டுப் பார்த்த பிறகுதான் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் பற்றிக்கொள்கிறது கவிதைத் தீப்பொறி ... நீ இந்த கலியுகத்தின் கவிதை போதை... ஏதோ ஒருவழியில் எல்லோருக்கும் கொஞ்சம் உன்னைப் பிடித்திருக்கிறது... புரட்சியில் நீயொரு புதுமைப் புரட்சியாளன் எல்லோரும் தாய்நாடு போற்றுகையில் நீ மட்டும்தான் தந்தையர் நாடு போற்றினாய்... நீ அக்கிரகாரத்தின் அதிசயக்கத்தக்க அக்கினிக்குஞ்சு... வெள்ளயனுக்கு எதிராக...

இவர்... அரசியலில் இருந்தும் அரசியல் செய்யத் தெரியாத ஞானி... அகில உலகையே அதிர வைத்த அதிசய பொக்ரான் விஞ்ஞானி... ராஷ்டிரபதி அரண்மனையில் உலவிய அதிசய புத்தன்.. கோட்டும் சூட்டும் போட்டுக் கொண்டு நடந்த ஆன்மீகச் சித்தன்... எல்லோரும் குத்து விளக்குகளை ஏற்றிய நேரத்தில் இவர் மட்டும்தான் கனவு புத்தி விளக்குகளை ஏற்றினார்... அதனை ஒவ்வொரு பள்ளிக்கூடமாய் சென்று ஒவ்வொரு மாணவர் உள்ளத்திலும் பூட்டினார்... அரசராய் இருந்த பெருங்கோதான் என்றாலும் மனைவி...

வியாழக்கிழமை மத்தியானம் மூணாவது பாடவேளைதான் நீதிபோதனை! பசங்களுக்கெல்லாம் ஒரே கொண்டாட்டமா இருக்கும்; அப்போதான் கணக்கு வாத்தியார் காதை திருகமாட்டாரு, இங்கிலீசு வாத்தியாரு இலக்கணம் கேட்கமாட்டாரு, அறிவியல் வாத்தியாரு கன்னத்துல அறைய மாட்டாரு! வகுப்புலீடர் கோவிஞ்சாமிகூட "மிகமிக அடங்கவில்லைனு" பேர் எழுத மாட்டான்! எழுதுன பேரும் செல்லாது! களம்பூரு காளி வாத்தியார்தான் நீதிபோதனைக்கும் வருவாரு இவரு ட்ராயிங் மாஸ்டரும்கூட; அருணகிரி வரையுற ஓவியத்துக்கு மட்டும்தான் பத்துக்கு பத்து போடுவாரு! எங்களுக்கெல்லாம் ஒம்போது...

சிரஞ்சீவியம் என் கல்லறையில் வந்துநின்று கண்ணீர் வடிக்காதே கல்லறைக்குள் நானில்லை நான் மீளாத்துயில் கொள்ளவில்லை. வெளியாயிரம் கொண்டு வீசிவரும் காற்றுநான்; பனிப்பரப்பில் வயிரமணிப் பட்டொளியாய் ஜொலிப்பது நான்; முற்றிய தானியத்துப் பொலிவின் கதிரொளி நான்; கார்காலப் பூமழைநான் நீ கண்விழிக்கும் விடியலிலே வட்டமிட்டு வானில் பறந்தேகும் புள்ளினம் நான்; இரவு வானில் இழைந்து மினுங்குகிற தாரகை நான்; மகளே என் கல்லறையில் அழுது புலம்பாதே; கல்லறைக்குள் நானில்லை மரணம் எனக்கில்லை....