கவிதை

தனிக் கிளையிலமர்ந்துகொண்டு தனிப் பாடல் பாடுகின்றாய் உன் குரலால் காற்றுக்கு மறு ஜென்மம் அழகான இசை வாழ்வு வாங்கக் கிடைக்காத இசைக் கருவி உனது குரல் புலப்பாடாத இசையருவி நனைக்கின்றாய் துவட்ட முடியாத ஈரம் உனது இசை நீ கூவும் தமிழ் எழுத்து தேன் கூட்டின் வடிவம் பிழிந்து தருகின்றாய் இதயத்தில் இனிக்கிறது உன் பாடல் கேட்டதினால் அப்படியே நிற்கின்றேன் குயிலே நீ மரம் தாவிப்போவதென்றால் எனக்கும் உந்தன் சிறகு...

பத்தடி தவிர்த்து புழுதி படிந்த பெரிய வீடும் புழங்காத ஆடம்பரப் பொருட்களும் வறுமையறியா வயிறும் உறங்காத விழிகளும் உறக்கம் கலையாத அலைபேசியும் அலைக்கழிக்கிறது. உன்னை விடவும் ஓடி உழைப்பேன் என்று உயரே பார்த்த கடிகாரம் முக்காலமும் ஓடி எக்காளம் இசைக்கிறது. புயலின் ஆங்கார ஓசை மனதில் புயல் அடித்து ஓய்ந்த அலங்கோல ரீங்காரம் வீட்டில் எதிரே என் பெயர் எழுதிய சோறு எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டால் எதிர்ப்பட்ட எவ்வளவு பேர்...

வேகமாகச் சென்று கொண்டிருந்தான் ஆதன்! "உன்னிடம் ஒன்று சொல்ல வேண்டும்!" என்றேன். "சொல்" என்றான். "உன்னைப் பற்றி இப்படிச் சொன்னார்கள்; எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது" என்றேன். "உன்னிடம் சொல்லப்பட்டது உனக்கான இரகசியம். அதை ஏன் எல்லோரிடமும் சொல்கிறாய்?" என்றான். மேலும் சொன்னான்: "மற்றவர்கள் என்ன சொல்வார்கள் என்பது பற்றி எப்போதுமே நான் சிந்திப்பதில்லை. நான் சொல்வதும் செய்வதும் அறமா? என்பது பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறேன்" என்று. முனைவர் ஜா.சலேத்...

அன்பை படிக்கா புத்தகம் எதற்கு? அறிந்தார் சொல்லா மொழிகளும் எதற்கு? புரிந்தார் நடக்கா வழிகளும் எதற்கு? போதனை சொல்லா வாழ்த்துக்கள் எதற்கு? நிழல்கள் வீழா மரங்களும் எதற்கு? நெருங்கிச் சுடாத நெருக்கங்கள் எதற்கு? வருத்திச் சொல்லா வார்த்தைகள் எதற்கு? வட்டமிடாத வானமும் எதற்கு? நோக்கமில்லாத செயல்களும் எதற்கு? நோயைத் தொழுகின்ற பழக்கங்கள் எதற்கு? பாசம் மறந்த பார்வைகள் எதற்கு? பற்று வைக்காத கணக்குகள் எதற்கு? சுற்றித் திரியும் கவலைகள் எதற்கு?...

சேவல் கொக்கரிக்க பறவைகள் சிறகடிக்க கரும் போர்வை விளக்கி கதிர்விசி எழுந்தது பரிதி மேகங்கள் விலக செவ்வந்தி பூ போல செம்மஞ்சள் பந்தாக தெரிந்தான் ஆதவன் கதிரவனின் கதிர் பட்டு கரும்பச்சை வயல்கள் வெளிர் பச்சை நிறமாக கண் கொள்ளாக் காட்சி ஒவ்வொரு விடியலும் தினம் நமக்கு சொல்லும் இரவானால் பகல் ஒன்று நிச்சயம் உண்டு இருள் மட்டும் வாழ்வல்ல விடியலும் தினமுண்டு நம்பாத மனிதருக்கும் இவ்வுண்மை தினமுண்டு க.அகமத்...

ஆ சொல்லு சோறு ஊட்டினாய் நசுக்கிப் பிசைந்து குழைந்து கலந்து கால இடைவெளிகளோடு நாவில் பூசியதன் நாமங்கள் பல ஈரம் வடித்து வெந்த அச்சோற்றில் இத்தனைப் பூசணிக்காய்களையா மறைப்பாய் பொறுமை அமைதி தத்துவம் தீர்வு என்ற பெயரில் விலகல் புறக்கணிப்பு ஏமாற்று துரோகம் உனதான தப்பித்த வழங்கலை மென்று முழுங்குவேன் சோறல்ல முகத்தில் பூசிய சேறென்று தெரிந்த பின்னும் புழுவாகிய நான் ஆதிவாசியின் சிறுசுடர் நீயாகவே விலகினாய் அனல் பொழியும்...

தித்திக்கும் தீபாவளி எத்திக்கும் வானவெடி.... காணும் எங்கிலும் கரும்புகைமண்டலம் கார்குழல் உலர்வதாய் கண்டேன் இக்கணம் ஒளியும் ஒலியும் இடியும் மின்னலும் வானுக்கும் மண்ணுக்கும் இடையில் வழக்கமான விழாவின் நடையில் தலை சுற்றும் சங்கு சக்கரம்.. தன்னிலை தீர்ந்ததும் நிற்கும் அக்கணம் பற்ற வைத்த பூத்தொட்டி பூச்சொரிதல்... சூட மறுத்து கூடி நின்று ரசிக்கும் மங்கைய கூட்டம்... சரவெடி சிதறும் நொடி பதறும்படி உதறும் அடி கதறும்படி... தம்பி மத்தாப்பு பிடிக்கும்...

சிறார் கவிதை செல்லக் குழந்தைகளே சிரித்து மகிழுங்கள் வெல்லத் தமிழில் கற்றுத் தேறுங்கள். நல்ல செயல்களில் சிந்தை செலுத்துங்கள் நாடும் வீடும் ஒன்றெனக் கொள்ளுங்கள். நாளைய உலகம் நமதென எண்ணுங்கள் இன்றைய பொழுதினைத் தன்வயப் படுத்துங்கள். எங்கும் எதிலும் நல்லதே காணுங்கள் எப்போதும் வெற்றி நம்ம கையிலே நம்புங்கள். அன்புடன்: வீ.கோவிந்தசாமி, திருச்சிராப்பள்ளி நம் மேன்மை காட்ட வேண்டும். நான் உரைக்கும் செய்திகள் நம் பெருமை பேச வேண்டும் ஏடெழுதும்...

எனக்கும் வேண்டும் எனக்கும் வேண்டுமென ஒவ்வொருவராக மாற்றி அணிந்து தாத்தாவின் சாயலை சொந்தமாக்கி விளையாடிய மூக்கு கண்ணாடி தவறி விழுந்து சிறு விரிசல் விழுகையில் பாவமென முகத்தை வைத்து கொண்டு தாத்தாவை பார்க்கும் பேரக்குழந்தைகளை செல்லமாக குட்டு வைத்து விரட்டிய பின் கீழே விழுந்த மூக்கு கண்ணாடியை கையில் எடுத்து பத்திரப்படுத்துகிறார் குழந்தைகளை காணாத நேரங்களில் மூக்கு கண்ணாடியின் விரிசல்கள் நினைவு பூக்கும் கண்ணாடியாகிறது.... நிழலி...

மழை பொதுதான். அதன் சுகமும் துயரும் பொதுவல்ல! நீங்கள் உங்கள் மழையில் நனைவீர்கள் . நான் என் மழையில் காய்வேன். அவ்வளவுதான் சிட்டுக்குருவி எழுந்து சென்ற கிளையில் வண்ணத்துப்பூச்சி வந்தமர்கிறது. வண்ணத்துப்பூச்சி உட்கார்ந்திருந்த செடியில் சிட்டுக்குருவி சென்று அமர்கிறது. சிறகுகள் வேறு வேறு. கிளைகள் ஒன்றுதான் வானம் வரைய முயன்றேன். இயலவில்லை. நிலம் வரைந்து தோற்றேன். நீர்மையை வரைவது கை கூடவே இல்லை. தீயின் வண்ணம் காற்றின் கோடுகள் காகிதத்துக்குள்...