இலக்கியம்

 த்ரில்லர் சிறுகதை க.மோகனசுந்தரம் பேப்பர் பார்த்துக் கொண்டிருந்த டாக்டர் தணிகாசலம் தனது செல்போன் ஒலிக்கவே எடுத்துப் பார்த்தார். வெறும் எண் மட்டும் வந்திருந்தது. எனினும் எடுத்து ஹலோ.. என்றார். Anesthesiologist ( மயக்க மருந்து நிபுணர்) டாக்டர் தணிகாசலம் தானே..?... எதிர் முனையில். எஸ்...ஹோல்டிங் என்றார் தணிகாசலம். உங்களிடம் ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேச வேண்டும்... முதலில் நீங்கள் யார் என்று சொல்லுங்கள்... அது உங்களுக்கு தேவையில்லாத விஷயம். மேட்டருக்கு...

எஸ் வி வேணுகோபாலன் “தெய்வச் செயல்!” என்றான் சாத்தன். “உன் சிருஷ்டி சக்தி!” என்றான் பைலார்க்கஸ், வேறு எதையோ நினைத்துக் கொண்டு. “பைலார்க்கஸ், உனது பேச்சு எனது பெருமையைச் சாந்தி செய்யலாம். நான் எத்தனை நாள் கஷ்டப்பட்டேன்! அது உனக்குத் தெரியுமா? நீ நேற்றுப் பிறந்தவன்… கூத்து!… அதில் எவ்வளவு அர்த்தம்! மனிதனுக்குத் தெரிந்ததெல்லாம், தெரியவேண்டுவதெல்லாம்… இந்தப் பிரபஞ்சமே, பைலார்க்கஸ், நீ நினைப்பது போல் வெறும் பாழ் வெளியன்று; அர்த்தமற்ற...

அப்பா உங்கள் உழைப்போ.. அதிகம் அம்மா உங்கள் அன்போ.. அதிகம் அண்ணா உங்கள் பாசம்.. அதிகம் அக்கா உங்கள் பரிவும் அதிகம்.. அதிகம்! தங்கை உனக்கோ கனவுகள் அதிகம்‌‌.. தம்பி உனக்கோ காட்சிகள் அதிகம்.., ஊரே உனக்கு உறவுகள் அதிகம்.. உன்னை சுற்றி கோயில்கள் அதிகம்.. ஆறே உனக்கு பாய்ச்சல்கள் அதிகம் ஆடுகள் மேய்க்க புல்வெளி அதிகம் ஏரிகள் நிறைய வயல்வெளி அதிகம் ஏறும் மலைமேல் மரங்கள் அதிகம்! ஆயா...

பருத்திக்கொட்டை புண்ணாக்கு மட்டும் இல்லை சில நேரம் அகத்திக்கீரை கட்டுமாக செல்லமாகத்தான் இருந்தது எங்கள் லட்சுமி.. அம்மாவின் அதிகபட்ச வெள்ளிக்கிழமைகள் சாம்பிராணி வாசத்துடன் மனக்க ஆரம்பிக்கும் கடைக்குட்டி தம்பிக்கு மாற்றந் தாயாக லட்சுமி மாறிப்போனதில் ஒரு சுற்று பெருத்தே விட்டது எங்கள் வீடு அப்போது … கல்யாண சீதனமாக வீட்டிற்கு வந்ததிலிருந்து உழைத்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது அம்மாவைப் போல லட்சுமி… பால்காரம்மா ஊரை இப்படி அழைக்க நாங்கள் மட்டும் லட்சுமி...

உவகையின் உயிரறுந்து அந்தரத்தில் தொங்கும் நடுராத்திரிப் பிணம் வாழ்வு முக்கிச் சொட்டும் மூத்திரத்தின் இறுதித் துளிதான் என் பசும்பச்சைக் காலம் உறிஞ்சி செறித்துத் தள்ளிய கசடென கணக்கிறது ஜீரணமாகாத சில நினைவுகள் ரணமான மனதிற்கு கண்ணீரைக் களிம்பிடுவதால் மரத்துப்போகுமா வலி ? துரோகத்தின் துர்நாற்றதில் அனிச்சம் பூ அன்பை முண்டமாய் துடிக்கவிட்டுவிட்டு கண்மூடிய புத்தனின் சரிந்த சிரம்போல சிரிக்கிறது என் நரம்பறுந்த நம்பிக்கை நிகழ்பாரதி...

குப்பைக் கூளங்கள் விடுத்து மனக் குப்பைகள் எரி... அறிவு வளர்த்து அறியாமை எடுத்தெறி... எடுத்தெரி... நற்பண்பு மிகக் கொள் நச்சுகள் கொளுத்து... நாகரிகம் பேணு அநாகரிகம் அறு... திராவிடம் போற்று வீரத் தமிழனாய் உயர்ந்து நில்... நேரியம் காத்தல் செய் ஆரியம் அச்சம் கொள விடு... வர்ணாசிரமச் சாத்திரப் பகைவெல்-மாட்டு மூத்திரச் சாணியில் இயற்கை உரம் செய்... உழைப்புப் பேணுக... உழவைப் பேணுக... உழவரைப் போற்றுக... இயற்கைப் பேணுக.. ஏறு...

நிறைய கரும்பும் கொஞ்சம் மஞ்சள் கிழங்குமாக உள்நுழையும் அப்பாவை தொழுவதிலிருந்து குரலெழுப்பி வாஞ்சையாய் விசாரித்த லட்சுமி .... கொஞ்சம் வெண்பொங்கலும் நிறைய பூசணிக்காயுமாக வளையல் சத்தத்தில் படையலிடும் அம்மாவை கழுத்துமணி குலுங்க சுற்றிவந்த குழந்தையாக ராஜி ... பத்தாயத்தில் நிரம்பிய காணிநிலத்தை அளந்துக் கொட்டிக்கொண்டிருக்கும் தம்பியின் விளையாட்டு தோழனாக மாறியிருந்த கருப்பன் ... வழக்கமாய் பொங்கல் வைக்கும் களத்து மேட்டில் வயக்காட்டிலிருந்து விதைநெல்லுடன் வந்த அக்கா... புழுதியில் படிந்த தலையை...

சூரியனை எழுப்புகின்ற சூரியன் கடிகாரத்தில் வீரியன் வெற்று உடலால் உழவன் உழைப்பான் உழவனின் உழைப்பை போற்றும் பெருநாள். ஏலே ஏலே ஏலே ஏலே இந்த பாட்டு இனிதாய் மலரும். பானையிலே பொங்கிலிட்டு. நெய் ஊற்றி இறைவனை வணங்கிடுவோம் தரணியெங்கும் வளம் தழைக்கட்டும். உள்ளமெங்கும் மகிழ்ச்சி பொங்கட்டும். உழவனை போற்ற பிறந்த நாள் விழா. உழைத்திடு உழைத்திடு வெற்றி யை பெற்றிடு. மண்ணிலே புதிதாய் தோன்றியது. மனகமலும் பானை பல வண்ணங்களோடு....

கலைவாணர் வீடு ... அது கலைந்த கூடாகி நாளாயிற்று ... மதுர பவனம் துயர பவனமாகி ஆண்டுகள் பல வாயிற்று .... செழித்திருந்த மாளிகை இன்று சீரழிந்து கிடக்கிறது... அவர் குடியிருந்து கோலோச்சிய கோயில் குற்றுயிராய்க் கிடக்கிறது ... கலை மாளிகைதான் அன்று ... ஆனால் இன்றோ கலையும் நிலையும் குலைந்த மாளிகை... கலை உலகில் கோலோச்சியவன் மறைந்து போன சில ஆண்டுகளிலேயே கரைந்து போனது இந்த மாளிகையும்... அடிக்கடி...

உனக்கும் எனக்கும் இடையில் சிறைப்பட்டுக் கிடக்கும் வார்த்தைகள் மவுனத்தின் மரணத்தை வேண்டுகின்றன... அவிழ்ந்து கிடக்கும் கும்மிருட்டிலும்... இடறும் கால் முட்டி நுனியிலும்... பிளக்கும் பூமியின் பல்லிடுக்கிலும்... உதிர்ந்து உருளும் ஒற்றை மயிரின் குழம்பு ஒட்டிய உடலிலும்... தேய்ந்து போன பிடிவாதத்தின் தேகம் மெலிந்த தீச்சுவாலையிலும்... ஒளிந்து நெளிந்து ஒடிந்து போய் நடுங்கி உளறும் நலம் விசாரிப்பிலும்... தேடுவதையே மறந்து பாதை எங்கும் நிலைக்குத்தி நின்று உன் வாசம் பார்க்க புரளும்...