கவிதை

நீரிலிருந்தும் அழுகாத நீரின்றியும் வாடாத உடற்பிணி அண்டவிடாத உடற்சூட்டை தணிக்கும் தூய்மையான இடத்தில் செழுமையாக வளரும் துவளாத தூயப்புல் தருப்பை புல்லெடுத்து ஆற்றங் கரையோரத்தில் அரவம் வரமுடியாத வரிசையாக உயர்ந்து வளர்ந்து நிற்கும் தென்னை, பனை, ஈச்ச மரத்தின் உச்சியிலே குடுவை போன்று குடம்பை கட்டி வீசப்போகும் பருவக்காற்றுக்கு நேர்எதிர் திசையில் குறுகிய நுழைவு வாயில் வைத்து இரண்டாக வகுத்து ஈரறைகள் அமைத்து ஓரறைஅம்மையப்பருக்காம்மற்றோரறை குஞ்சுகுறுமன்களுக்காம் சிறுசிறு களிமண் உருண்டைகளை...

தமிழ்த் திரையுலகுக்கு அவனொரு சீதனம்... ஒன்பான் சுவைகளையும் கடந்த ஒப்பற்ற நூதனம்... அவன் மவுனத்துக்கும் சிங்கத்தின் கர்ஜனை உண்டு... அவன் கர்ஜனைக் குரலுக்குள்ளம் கடலின் ஆழம் உண்டு... அவன் குனிந்து நடிக்கும் காட்சியிலும் நடிப்பு நிமிரும்... இமயம் போல் உயரும்.. அவன் பணிவுகளில் மக்கள் அரங்கம் ஓங்காரமாய் மகிழ்ச்சிக்குரல் எழுப்பும்.... கலைஞரின் பேனா அவனால் கவுரவம் பெற்றது... கலைஞர் வசனம் பேசிப்பேசி கடைக்கோடித் தமிழன் நெஞ்சிலும் தமிழ் மணம் கமழ்ந்தது......

கட்டி அணைத்துதான் உன்காதலை சொல்ல வேண்டுமென்றில்லை... உன் கைப்பிடிக்குள் என் கைகள் இருந்தாலே போதும்... உன் கோபங்களும் அதிகாரங்களும் என்னை என்ன செய்து விடபோகிறது.. உன் கைபிடியில் என்கைகள் இருக்கும் வரை அவை வெறும் பாசாங்குதான்... நரை சொல்லும் நாம் வாழ்ந்த வாழ்வின் அர்த்தங்களை... அவை எழுதிவிட்டு செல்லும் நம் வாழ்வின் சாசனங்களை.. இந்த புன்னகை போதாதா நாம் வைத்துள்ள அன்பை உணர்ந்து கொள்ள.. அவை சொல்லி விட்டு செல்லும்...

தனியாக சிரிக்கும் போதெல்லாம் அம்மா கேட்கிறாள் காரணம் என்னவென்று எப்படிச் சொல்ல நீ என்று சாலையை கடக்கும் போதெல்லாம் அனிச்சையாய் என் புறம் நீளும் அவன் கரங்களுக்கு தான் எத்தனைக்காதல் என் மீது நம் வரவை எதிர்நோக்கும் அம்புலிக்கு எப்படிச் சொல்வது நீயும் நானும் ஊடலில் இருப்பதை FLAMES போட்டு பார்த்தேன் வரவில்லை M நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம் கொண்டைவரப்பட்டு மூட நம்பிக்கையில் சேர்க்கப்பட்டது FLAMES அவனிடம் என்ன பேசவேண்டும் என்ற...

மாமியாரின் மறு உருவம் பல நேரங்களில் அம்மாவின் அடையாளம் சில நேரங்களில் முடியாத நேரத்தில் நான் இருக்கிறேன் என்ன வேலை செய்ய வேண்டும்? என்று கேட்கும் போது முடியாத உடல்நிலையும் சரியாகி விடும் தருணங்கள் இரண்டும் பெண் குழந்தைகளா? என்பவர்களுக்கு இறுதியில் எங்களை கவலைப்படாமல் பார்த்துக் கொள்வார்கள் என்ற நம்பிக்கை எப்பொழுதும் ஆணின் வீரத்தையும் தைரியத்தையும் எப்பொழுதும் கைக்கொண்டு வாழும் செல்வங்கள் பவுன் அறுபதாயிரம் சேமியுங்கள் சேமியுங்கள் என்று உறவினர்கள்...

சுவனங்களுக்கான பட்டோலைகளை நபிகள் எழுதினார்கள் ... அதனை இறைவன் எந்த மறுப்பும் இல்லாமல் அங்கீகரித்தான்... அவர்களின் வாய்ச்சொற்கள் சுவனங்களில் சூட்டப்படும் பொற்கடகங்களாகவும் மணிமகுடங்களாகவும் ஆகின... நபிகள் பெருமான் நன்மைகளை முன்னிறுத்திப் பேசுகிற போதெல்லாம் சுவனத்திற்கான ஒரு சுந்தர மனிதர் "நபிகளே...! எங்கள் நாயகப் பெருமானே...! அந்தக் கூட்டத்தில் என்னையும் சேர்த்துக் கொள்ளக் கூடாதா"? என நெக்குருகும் வேளைகளில்... "ஆமாம்... அந்தக் கூட்டத்தில் நீங்களும் உண்டு" என்று நபிகளார் சோபனம் சொன்னார்கள்......

கொஞ்சம் தேசம்... கொஞ்சம் நேசம்... கொஞ்சம் ஈரம்... கொஞ்சம் வீரம்... கொஞ்சம் போதை... கொஞ்சம் மேதை... கொஞ்சம் ஏழ்மை... கொஞ்சம் கவிதை... ஒரு தலைக்கட்டு... ஒரு முறுக்கு மீசை... இந்தக் கலவையைக் கொஞ்சம் கற்பனை செய்யுங்கள்... உங்கள் கண்களுக்கு பாரதி தெரிவான்... நீர், நிலம், காற்று என்பது போல் நெருப்பும் ஒரு பூதம்... பஞ்ச பூதங்களில் ஒரு பூதம்... தன் கைப்பிடியில் பற்றுவோரை எல்லாம் பஸ்பமாக்கி விடுவது என்பதே அதன்...

அன்பால் விளைந்து பண்பாய் வளர்ந்தாய் ஆருயிரைத் தேக்கி உண்மையை வளர்த்தாய் உள்ளே வெளியை உணர்ந்து தேக்கினாய் பெரிய சக்தியை அகத்தில் வாங்கினாய் உரிய உவமையை வெளியே விற்றாய் கரிய மதகரி தோலினை உரித்தாய் சீரிய திருத்தம் பாரினில் செய்தாய் வீரியம் கொண்டு ஆண்மை தேக்கினாய் மாரியாய் பூமியை பாட்டினில் வரித்தாய் சேரியில் பொதுநலம் மீட்டு எடுத்தாய் சோர்வினை நீக்கி ஊக்கமதும் அளித்தாய் கோர்வினை சொல்லின் அம்பாய் தைத்தாய் போரினை தேர்ந்து...

வானமளந்த வன்மொழி வாழியவே என்றென்றும் வண்ணம் கூட்டும் பொன்னும் மின்னும் வஞ்சம் இல்லா பஞ்சணையாய் மிஞ்சும் வாடிய பயிருக்கு உயிராய் உலவும் வாய்மையும் தந்தே உவமையாய் உழலும் வெற்றியும் பெற்றிடும் வேதியல் புரிந்திடும் வேதனையும் மாற்றிடும் சோதனை நிறுத்திடும் வன்முறையும் ஒழித்திடும் வளமாய் வளர்ந்திடும் வந்தனைகள் நிந்தையின்றி சிந்தனையில் ஊறிடும் வள்ளலாய் தன்னையே தரணியில் தந்திடும் வரமும் தந்தே தன்னை உணர்த்திடும் வேகாத பகுதியும் வெந்து தணித்திடும் வேடனுக்கு சொல்...

ஏற்றி விடுவதற்கானவை ஏணிகள்... அவை எப்படி ஏறும்... வரைமுறை மீறக்கூடாத வாழ்வின்/ இலக்கணங்களைப் பேசும் ஏணி வரைமுறைகளை எப்படி மீறும்? எல்லா இலக்கணங்களையும்/ எடுத்துப் பேசும் சட்டங்களின் சட்டகங்களுக்குள்/ துருப்பிடிக்கக் கூடாது... சட்டச் சிக்கல்களையும்/ இடியாப்பச் சிக்கல்களையும்/ எடுத்துப் பிரித்து விடுகின்ற சட்ட வல்லுனர்களுக்கு / சங்கடங்களின் மறு படியக்கூடாது... உயர்ந்தவர் வழுக்கல்/ பௌர்ணமிச் சந்திரனின் வடுக்கள் என்றான் வள்ளுவன்... எங்கிருந்து பார்த்தாலும்/ தெரியுமாம்... கால் சுற்றி வந்து அதிசயக்...