கவிதை

பிரம்மா படைப்புக் கடவுள் மகா விஷ்ணு காக்கும் கடவுள் சிவன் முக்தி கொடுக்கும் கடவுள் தர்மங்கள் சிதையும்போது அவதாரம் எடுப்பேன் என்றான் கண்ணன் கீதையில்! கலியுகத்தில் தர்மம் இல்லை! பாவங்கள் நிரம்பிப் பெருக்கெடுக்கின்றன பொய்,வஞ்சகம்,சூது , திருட்டு என்று எதிலும் குறைவில்லை! தலைவிரித்தாடுகிறது அதர்மம்! கடவுள் நம்பிக்கையும் காலாவதியாகும் இந்தக் காலத்தில்---- கொரானா வடிவில் ஒரு அவதாரம்! இதன் வடிவைக் காணும்போது ருத்திராக்ஷம் நினைவு நிழலாடுகிறது! சிவபெருமானின் ஆபரணம்! இந்த...

உன் செல்ல சொல்லில் பூத்து சிரித்தது மொழிகளின் மலர் பூமியில் வெண் ஒளியாய் நிறம் பதித்த இளம் மஞ்சள் நிலா நீ கடவுள் எழுதிய குறுங்கவிதையின் உயிர் ஹைக்கூவின் தொடர் செல்லமாய் கன்னம் திருடும் முத்தங்களின் முதல்வி மழலைகளின் அரசி கருவறை தேசத்தின் ஆனந்த சுதந்திரம் நெஞ்சில் சாய்ந்த தேவதையின் பிம்பம் தாய்மை பரிசளித்த வாழ்வியலின் முதன்மை சீதனம் பொம்மைகள் ஆளும் குழந்தைகளின் இளவரசி அம்மாவின் மகாராணி இருள் புதைத்து...

வாழ்வின் வட்டத்தை நேரம் நொடி நொடியாய் ஒடித்து சுழல்கிறது தூளியில் ஆடுகிறது குழந்தையின் உயிர் பசியின் விரலில் இறப்பின் கை தெருவில் இரண்டு பூக்கள் வாசம் வாடி சாய்கிறது உலகம் பாலருந்தும் குழந்தையின் வயதை வறுமை அருந்தி சுவைக்கிறது அண்ணன் தாயானான் தம்பி சேயானான் மனிதம் குருடானது யாசகம் வாசலில் குழந்தைகளின் சத்தம் திறக்காத கதவில் எழுதியிருந்தது இறைவன் இருக்கிறான் என்று... கவிஞர் பாக்கி...

புத்தரிசி பொங்கலில் வெண்மையாய் பொங்குது வாழ்வு பொங்கல் உள்ளங்களே உழவனின் அகம் சுவைக்க சொல்லுங்கள் பொங்கலோ பொங்கல் புலர்ந்த சூரிய கதிர்களில் பொங்கி ஒளிர்கிறது பொங்கல் திருநாள் வெளிச்சம் காலத்தின் தோரணையில் மஞ்சள் நிறம் படர்ந்து இயற்கையின் உதட்டில் பூசணிப்பூ பதித்து வாழ்வெங்கும் வருகிறது தைத்திருநாள் புன்னகை கரும்பின் இனிப்பில் பொங்கி வழிகிறது மங்காத நல்வாழ்வின் தைச்சுவை தை உழவர் திருநாள் தமிழர் பெருநாள் தை துன்பத்தை நறுக்கி மகிழ்வை...

குற்றால... அருவியை... போன்று வற்றாத...வள்ளன்மை கொண்டு பொற்கால...ஆட்சியை தந்தவர் முற்கால...முதல்வர் நம் - M G R முக்காலமும் போற்றி மகிழும் முழுமதி இராமச்சந்திரனின் முப்பத்தி ஐந்தாம் - ஆண்டு நினைவு நாள்...அஞ்சலி! மண்ணுக்குள்ளிருந்து பொன்னை...எடுத்து புதையல் ... என்று மகிழ்வாருண்டு! நாங்கள்மட்டும் மண்ணுக்குள் பொன்னை புதைத்து புண்பட்டு வாழ்கிறோம் பொன் மனச்செம்மலின் உண்மை... விசுவாசிகள்! வாழ்க! எம்.ஜி.ஆர்! புகழ்! கவிதாயினி தேவி...

தனிக் கிளையிலமர்ந்துகொண்டு தனிப் பாடல் பாடுகின்றாய் உன் குரலால் காற்றுக்கு மறு ஜென்மம் அழகான இசை வாழ்வு வாங்கக் கிடைக்காத இசைக் கருவி உனது குரல் புலப்பாடாத இசையருவி நனைக்கின்றாய் துவட்ட முடியாத ஈரம் உனது இசை நீ கூவும் தமிழ் எழுத்து தேன் கூட்டின் வடிவம் பிழிந்து தருகின்றாய் இதயத்தில் இனிக்கிறது உன் பாடல் கேட்டதினால் அப்படியே நிற்கின்றேன் குயிலே நீ மரம் தாவிப்போவதென்றால் எனக்கும் உந்தன் சிறகு...

பத்தடி தவிர்த்து புழுதி படிந்த பெரிய வீடும் புழங்காத ஆடம்பரப் பொருட்களும் வறுமையறியா வயிறும் உறங்காத விழிகளும் உறக்கம் கலையாத அலைபேசியும் அலைக்கழிக்கிறது. உன்னை விடவும் ஓடி உழைப்பேன் என்று உயரே பார்த்த கடிகாரம் முக்காலமும் ஓடி எக்காளம் இசைக்கிறது. புயலின் ஆங்கார ஓசை மனதில் புயல் அடித்து ஓய்ந்த அலங்கோல ரீங்காரம் வீட்டில் எதிரே என் பெயர் எழுதிய சோறு எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டால் எதிர்ப்பட்ட எவ்வளவு பேர்...

வேகமாகச் சென்று கொண்டிருந்தான் ஆதன்! "உன்னிடம் ஒன்று சொல்ல வேண்டும்!" என்றேன். "சொல்" என்றான். "உன்னைப் பற்றி இப்படிச் சொன்னார்கள்; எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது" என்றேன். "உன்னிடம் சொல்லப்பட்டது உனக்கான இரகசியம். அதை ஏன் எல்லோரிடமும் சொல்கிறாய்?" என்றான். மேலும் சொன்னான்: "மற்றவர்கள் என்ன சொல்வார்கள் என்பது பற்றி எப்போதுமே நான் சிந்திப்பதில்லை. நான் சொல்வதும் செய்வதும் அறமா? என்பது பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கிறேன்" என்று. முனைவர் ஜா.சலேத்...

அன்பை படிக்கா புத்தகம் எதற்கு? அறிந்தார் சொல்லா மொழிகளும் எதற்கு? புரிந்தார் நடக்கா வழிகளும் எதற்கு? போதனை சொல்லா வாழ்த்துக்கள் எதற்கு? நிழல்கள் வீழா மரங்களும் எதற்கு? நெருங்கிச் சுடாத நெருக்கங்கள் எதற்கு? வருத்திச் சொல்லா வார்த்தைகள் எதற்கு? வட்டமிடாத வானமும் எதற்கு? நோக்கமில்லாத செயல்களும் எதற்கு? நோயைத் தொழுகின்ற பழக்கங்கள் எதற்கு? பாசம் மறந்த பார்வைகள் எதற்கு? பற்று வைக்காத கணக்குகள் எதற்கு? சுற்றித் திரியும் கவலைகள் எதற்கு?...

சேவல் கொக்கரிக்க பறவைகள் சிறகடிக்க கரும் போர்வை விளக்கி கதிர்விசி எழுந்தது பரிதி மேகங்கள் விலக செவ்வந்தி பூ போல செம்மஞ்சள் பந்தாக தெரிந்தான் ஆதவன் கதிரவனின் கதிர் பட்டு கரும்பச்சை வயல்கள் வெளிர் பச்சை நிறமாக கண் கொள்ளாக் காட்சி ஒவ்வொரு விடியலும் தினம் நமக்கு சொல்லும் இரவானால் பகல் ஒன்று நிச்சயம் உண்டு இருள் மட்டும் வாழ்வல்ல விடியலும் தினமுண்டு நம்பாத மனிதருக்கும் இவ்வுண்மை தினமுண்டு க.அகமத்...