கண்மூடிய புத்தனின் சரிந்த சிரம்

உவகையின் உயிரறுந்து
அந்தரத்தில் தொங்கும்
நடுராத்திரிப் பிணம் வாழ்வு

முக்கிச் சொட்டும் மூத்திரத்தின்
இறுதித் துளிதான்
என் பசும்பச்சைக் காலம்

உறிஞ்சி செறித்துத் தள்ளிய
கசடென கணக்கிறது
ஜீரணமாகாத சில நினைவுகள்

ரணமான மனதிற்கு
கண்ணீரைக் களிம்பிடுவதால்
மரத்துப்போகுமா வலி ?

துரோகத்தின் துர்நாற்றதில்
அனிச்சம் பூ அன்பை
முண்டமாய் துடிக்கவிட்டுவிட்டு

கண்மூடிய புத்தனின்
சரிந்த சிரம்போல சிரிக்கிறது
என் நரம்பறுந்த நம்பிக்கை

நிகழ்பாரதி