இலக்கியம்

எப்பொழுதும் போல தேவி செழியனின் அலுவலக பையை திறக்க அதில் கார்குழலி யின் கைகுட்டை இருக்க என்னவென்று புரியாமல் திகைத்தாள். இதை தன் கணவனிடம் கேட்கலாமா? வேண்டாமா? என யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள். மறுபடி இரண்டு நாள் கழித்து அவனது பையை திறக்க அதில் மீண்டும் ஒரு புடவை இருந்தது. இதை தேவி பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே...செழியன் வந்துவிடுகிறான். உடனே அவன் இது உனக்காக தான் வாங்கி வந்தேன் கொடுக்க மறந்துவிட்டேன் என்று சமாளிக்கிறான்....

பஸ்ஸில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன். எனது பக்கத்து இருக்கையில் இளம்வயது வாலிபரும், பெண்ணும் அமர்ந்திருந்தனர். இருவரும் தோளில் ஒரு பெரிய பேக்கும் வைத்திருந்தனர். இருவரும் தங்களிடம் இருந்த பணத்தை எண்ணிக் கொண்டனர். எண்ணிய பணத்தில் முப்பது ரூபாய் குறைவாக இருந்தது. இருவருக்கும் ஒரே பதட்டம். படம் தவறியதா...?. அல்லது செலவு செய்தோமா...? என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தனர். " பிரதர்... நீங்க தாகமாக இருக்குன்னு ஒரு இளநீர் குடிச்சீங்க... மறந்திட்டீங்களா...?" என்று கேட்டாள்....

அன்று மாலை மருத்துவர்களின் பரிந்துரை படி வீட்டிற்கு சரவணன் வருகிறார். மருத்துவர் சொன்ன அனைத்து விஷயத்தையும் வீட்டிலுள்ள அனைவருக்கும் சொல்லி எச்சரிக்கை செய்கிறான் செழியன். அவருக்கு எந்தவித அதிர்ச்சி தரக்கூடிய விஷயத்தையும் சொல்லவே கூடாது என்று அனைவருக்கும் எச்சரிக்கிறான். சரவணனிடம் செழியன் "நீங்கள் கொஞ்சநாள் ஓய்வெடுங்கள்.... கடையை நான் ஒரு ஆள் வைத்து பார்த்துக் கொள்கிறேன். வேலை முடித்துவிட்டு வந்த மீதமான நேரங்களில் நானே கடையை பார்த்துக் கொள்கிறேன். அதனால்...

அன்று இரவு முழுவதும் மருத்துவமனையிலேயே தந்தையுடன் இருக்கிறான். செழியன். அடுத்த நாள் காலை சரவணனுக்கு தேவையானவற்றை கவிதாவும், லட்சுமியும் எடுத்துக்கொண்டு மருத்துவமனைக்கு வருகிறார்கள். அங்கு செழியனை வீட்டில் போய் சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்து விட்டு மதியம் வருமாறு கேட்கிறாள் லட்சுமி. அதற்கு செழியன் "இப்போது எனக்கு ஓய்வு தேவை இல்லை அதனால் இங்கேயே குளித்துவிட்டு தந்தையுடன் இருக்கிறேன். நான் அவரைப் பார்த்துக் கொள்கிறேன். நீங்கள் இருவரும் அவரை பார்த்து விட்டு...

அடுத்த நாள் காலை திருமணம் இன்று இரவு முழுவதும் தூக்கம் வராமல் ஒருவித அச்ச உணர்வுடன் அமைதியாகப் படுத்திருந்தான் செழியன். மனைவி உறங்கிக் கொண்டிருக்கும்போது அவள் முகத்தை பார்க்கும் அவன் மனதுக்குள் குற்ற உணர்வு ஏற்படுகிறது. இருப்பினும் தான் செய்வது சரி என்று அவனே சமாதானம் செய்து கொள்கிறான். அப்படியே அதிகாலை விடிய குளித்து முடித்துவிட்டு தயார் செய்த பெட்டியை எடுத்துக்கொண்டு "நேரமாகிறது நான் கிளம்புகிறேன். நான் திரும்பி வர...

எப்பொழுதும் வேலை முடிந்ததும் சீக்கிரமாக வந்து மகளுடன் நேரத்தைக் கழிக்கும் செழியன் சிறிது நாட்களாக கார்குழலி உடன் நேரத்தை செலவிட்டான். வீட்டிற்கு தாமதமாக செல்ல ஆரம்பித்தான். தேவியுடனும் பேசுவது குறைகிறது. செழியனிடம் சென்று தேவி பேசுகிறாள். "நான் உங்களுடன் சிறிது நேரம் பேச வேண்டும். ஏன் எப்பொழுதெல்லாம் தாமதமாக வருகிறீர்கள்??? வந்தாலும் என்னிடம் நீங்கள் அவ்வளவாக பேசுவது இல்லை??? எதனால் இந்த மாற்றம்??? என் மீது ஏதேனும் தவறு இருந்தால்...

அப்பாவின் நண்பர் மகனுக்கும் நண்பர் ஆக முடியுமா?  எனக்கு அப்படி ஒருவர் ஆனார். அவர்தான் யுவசிற்பி.  பதின் பருவத்தில் எல்லோருக்கும் ஒரு மனிதர் ரோல் மாடலாக இருப்பார்.  அவரை மாதிரி நாமும் ஆக வேண்டும் என்ற பாதிப்பை ஏற்படுத்துவார்.  யுவசிற்பி என் ஆழ்மனதின் நாயக பிம்பம். அவர் உருவத்தை உங்களுக்கு மிக எளிதாக விளக்கி விடலாம். ஓஷோவின் நகலன்.  அதே தாடி. அதே வழுக்கை. அதே ஒளிமயமான கண்கள். அதே...

வியாழக்கிழமை மத்தியானம் மூணாவது பாடவேளைதான் நீதிபோதனை! பசங்களுக்கெல்லாம் ஒரே கொண்டாட்டமா இருக்கும்; அப்போதான் கணக்கு வாத்தியார் காதை திருகமாட்டாரு, இங்கிலீசு வாத்தியாரு இலக்கணம் கேட்கமாட்டாரு, அறிவியல் வாத்தியாரு கன்னத்துல அறைய மாட்டாரு! வகுப்புலீடர் கோவிஞ்சாமிகூட "மிகமிக அடங்கவில்லைனு" பேர் எழுத மாட்டான்! எழுதுன பேரும் செல்லாது! களம்பூரு காளி வாத்தியார்தான் நீதிபோதனைக்கும் வருவாரு இவரு ட்ராயிங் மாஸ்டரும்கூட; அருணகிரி வரையுற ஓவியத்துக்கு மட்டும்தான் பத்துக்கு பத்து போடுவாரு! எங்களுக்கெல்லாம் ஒம்போது...

அன்று மாலை செழியன் வரவுக்காக அலுவலக வேலைகளை முடித்துவிட்டு அங்கேயே காத்திருந்தாள் கார்குழலி. செழியனும் சிறிதுநேரத்தில் வந்து "சற்று வேலை அதிகமாக இருந்ததால் என்னால் சீக்கிரம் வர முடியவில்லை. நாளை காலை அருகிலுள்ள அம்மன் கோவிலுக்கு சீக்கிரமே வந்துவிடு. உன்னுடன் சிறிது நேரம் பேச வேண்டும்." என்று சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து இருவரும் கிளம்புகின்றனர். அன்று வீடு திரும்பிய செழியன் இரவு முழுவதும் அடுத்த நாள் காலை கார்குழலியிடம் எப்படி அவன்...

சிரஞ்சீவியம் என் கல்லறையில் வந்துநின்று கண்ணீர் வடிக்காதே கல்லறைக்குள் நானில்லை நான் மீளாத்துயில் கொள்ளவில்லை. வெளியாயிரம் கொண்டு வீசிவரும் காற்றுநான்; பனிப்பரப்பில் வயிரமணிப் பட்டொளியாய் ஜொலிப்பது நான்; முற்றிய தானியத்துப் பொலிவின் கதிரொளி நான்; கார்காலப் பூமழைநான் நீ கண்விழிக்கும் விடியலிலே வட்டமிட்டு வானில் பறந்தேகும் புள்ளினம் நான்; இரவு வானில் இழைந்து மினுங்குகிற தாரகை நான்; மகளே என் கல்லறையில் அழுது புலம்பாதே; கல்லறைக்குள் நானில்லை மரணம் எனக்கில்லை....