கவிதை

மரமின்றி மனிதன் இல்லை மறக்கக் கூடாத ஒன்று நீ என்று ஏன் இந்த மனிதனுக்கு புரிவதில்லை ? பிறவி முதல் இறுதிவரை உன் உறவு எத்தனை வடிவில் ? பிறந்த குழந்தை தாய்மடி மறந்து கண்ணுறங்குவது உன் மீது தொட்டில் வடிவில் தவழும் பருவத்தில் கொஞ்சி விளையாடுவது உன்னோடு பொம்மை வடிவில் பிறந்தது முதல் குழந்தைப் பருவம் வரை உன் உறவு எத்தனைவடிவில் ? பாலகாண்டம் முடிந்து பள்ளிக் காலம்.வரை...

கடிகார முட்களுக்கு வாழ்க்கைப்பட்ட இயந்திரங்களே என்றாவது கேட்டது உண்டா ? எங்களின் வார்த்தைகளை ஓட்டுவீடுகளில் ஒலித்திடும் எங்களின் ஷேக்ஸ்பியரின் காவியங்களையும் கூரைவீட்டுகளில் நாங்கள் இசைக்கும் தெம்மாங்கு பாடல்களையும் நின்று கவனிக்க நேரம் ஏது உங்களுக்கு! எம்மைக்கண்டதும் காவலரை கண்ட கள்வராய் பதுங்கி ஓடும் உங்களுக்கு கால்வாய்களில் நாங்கள் நடத்தும் கலை நிகழ்ச்சி புரிவது கடினமே சமையலறையில் கொதிக்கும் சாம்பார் வாசத்தைக் கூட நுகராத உங்களின் நாசிகளுக்கு நாங்கள் ஈன்றெடுக்கும் மண்வாசம்...

உலகக் கோடீஸ்வரர்கள் சிலர் சேர்த்து வைத்திருக்கும் சொத்துக்களை விட இவர் தர்மம் செய்த சொத்துக்களின் மதிப்பு அதிகம்... உலக பணக்காரர்கள் பட்டியலில் இவரைச் சேர்க்க மறந்து ஈனத்தனம் செய்தன சில இழிந்த பத்திரிக்கைகள்... தர்மத்தின் மகனை தன் மகனாய் எடுத்து உயர்வு சேர்த்தன வானத்தின் நட்சத்திரக்கைகள்... இவர் எளிமைகளின் நேசம் இவரிடம் பாடம் கற்க வேண்டும் இந்த தேசம்... அடுத்தவன் சொத்துக்கு ஆசைப்படாதவர்.... இருக்கும் சொத்தையும் எடுத்து கொடுத்ததில் ஓசைப்படாதவர்......

வணிகத்துறை நன்மதிப்பு வணிகன் மாசாத்துவான்! படைப்புப் பலபடைத்த பெருஞ் செல்வந்தன்! உயரிய உளம்கொண்ட உயர்ந்தோங்கிய செல்வந்தன்! வரும் வரவினை வையகத்துக் காற்றியவன்! அகவை காணாது ஆயிரவருட நண்பனைக் கொண்டனன்! கலங்கிய உயிருக்கு கருணை காட்டினன்! கால்நடை மருத்துவமனை கால்நடைகளுக்கு ஈந்தனன்! பெருமக்கள் மனதை பெரிதுமாண்ட பெருமகன்! மக்களுக்காக வாழ்ந்த மனிதநேய மனிதன்! என்றென்றும் நம் மனதில் ரத்தன் நவால் டாட்டா - கீதா அருண்ராஜ்...

பொன் ஒன்றும் தேவை இல்லை இந்த மழலைக்கு முன் “ பொன் “ ஒன்றும் தேவை இல்லை இருளில் உருவாகி இரவைப் பகலாக்கி கருவில் வடிவெடுத்து கண்ணுக்கு விருந்தாகி மகிழ்ச்சி கடலில் மூழ்க வைத்த உறவே விழியில் நிலவொளி தந்து நொடியில் எமைக் கவர்ந்து மடியில் மலர்ந்து மனம் எங்கும் மணம் பரப்பி கொடியில் மலராத முல்லைப்பூவே உன் பிஞ்சுக் கைகளை தொடும் சுகம் வென் பஞ்சையும் மிஞ்சும் நீ...

நீரிலிருந்தும் அழுகாத நீரின்றியும் வாடாத உடற்பிணி அண்டவிடாத உடற்சூட்டை தணிக்கும் தூய்மையான இடத்தில் செழுமையாக வளரும் துவளாத தூயப்புல் தருப்பை புல்லெடுத்து ஆற்றங் கரையோரத்தில் அரவம் வரமுடியாத வரிசையாக உயர்ந்து வளர்ந்து நிற்கும் தென்னை, பனை, ஈச்ச மரத்தின் உச்சியிலே குடுவை போன்று குடம்பை கட்டி வீசப்போகும் பருவக்காற்றுக்கு நேர்எதிர் திசையில் குறுகிய நுழைவு வாயில் வைத்து இரண்டாக வகுத்து ஈரறைகள் அமைத்து ஓரறைஅம்மையப்பருக்காம்மற்றோரறை குஞ்சுகுறுமன்களுக்காம் சிறுசிறு களிமண் உருண்டைகளை...

தமிழ்த் திரையுலகுக்கு அவனொரு சீதனம்... ஒன்பான் சுவைகளையும் கடந்த ஒப்பற்ற நூதனம்... அவன் மவுனத்துக்கும் சிங்கத்தின் கர்ஜனை உண்டு... அவன் கர்ஜனைக் குரலுக்குள்ளம் கடலின் ஆழம் உண்டு... அவன் குனிந்து நடிக்கும் காட்சியிலும் நடிப்பு நிமிரும்... இமயம் போல் உயரும்.. அவன் பணிவுகளில் மக்கள் அரங்கம் ஓங்காரமாய் மகிழ்ச்சிக்குரல் எழுப்பும்.... கலைஞரின் பேனா அவனால் கவுரவம் பெற்றது... கலைஞர் வசனம் பேசிப்பேசி கடைக்கோடித் தமிழன் நெஞ்சிலும் தமிழ் மணம் கமழ்ந்தது......

கட்டி அணைத்துதான் உன்காதலை சொல்ல வேண்டுமென்றில்லை... உன் கைப்பிடிக்குள் என் கைகள் இருந்தாலே போதும்... உன் கோபங்களும் அதிகாரங்களும் என்னை என்ன செய்து விடபோகிறது.. உன் கைபிடியில் என்கைகள் இருக்கும் வரை அவை வெறும் பாசாங்குதான்... நரை சொல்லும் நாம் வாழ்ந்த வாழ்வின் அர்த்தங்களை... அவை எழுதிவிட்டு செல்லும் நம் வாழ்வின் சாசனங்களை.. இந்த புன்னகை போதாதா நாம் வைத்துள்ள அன்பை உணர்ந்து கொள்ள.. அவை சொல்லி விட்டு செல்லும்...

தனியாக சிரிக்கும் போதெல்லாம் அம்மா கேட்கிறாள் காரணம் என்னவென்று எப்படிச் சொல்ல நீ என்று சாலையை கடக்கும் போதெல்லாம் அனிச்சையாய் என் புறம் நீளும் அவன் கரங்களுக்கு தான் எத்தனைக்காதல் என் மீது நம் வரவை எதிர்நோக்கும் அம்புலிக்கு எப்படிச் சொல்வது நீயும் நானும் ஊடலில் இருப்பதை FLAMES போட்டு பார்த்தேன் வரவில்லை M நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம் கொண்டைவரப்பட்டு மூட நம்பிக்கையில் சேர்க்கப்பட்டது FLAMES அவனிடம் என்ன பேசவேண்டும் என்ற...

மாமியாரின் மறு உருவம் பல நேரங்களில் அம்மாவின் அடையாளம் சில நேரங்களில் முடியாத நேரத்தில் நான் இருக்கிறேன் என்ன வேலை செய்ய வேண்டும்? என்று கேட்கும் போது முடியாத உடல்நிலையும் சரியாகி விடும் தருணங்கள் இரண்டும் பெண் குழந்தைகளா? என்பவர்களுக்கு இறுதியில் எங்களை கவலைப்படாமல் பார்த்துக் கொள்வார்கள் என்ற நம்பிக்கை எப்பொழுதும் ஆணின் வீரத்தையும் தைரியத்தையும் எப்பொழுதும் கைக்கொண்டு வாழும் செல்வங்கள் பவுன் அறுபதாயிரம் சேமியுங்கள் சேமியுங்கள் என்று உறவினர்கள்...